dieta Cambridge
 

Odchudzanie z zastosowaniem diety Cambridge
Otyłość jest ogromnym zagrożeniem dla zdrowia. Jedną z dróg jej zapobiegania i leczenia jest ubogokaloryczna dieta. Nadwagę od dawna uznaje się za stan upośledzający kondycję zdrowotną. Wyznacznikiem granicy masy ciała między fizjologią i patologią jest współczynnik masy BMI (masa ciała w kg / wzrost w m2). Za stan korzystny dla zdrowia uważa się masę ciała w granicach BMI 19-25 kg/m2. Przedział 25-29 oznacza już nadwagę, zaś wskaźnik powyżej 30 powinien być dzwonkiem alarmowym, bowiem wiąże się już z ryzykiem dla zdrowia.

Określenie typu otyłości uzyskujemy z wartości stosunku obwodu talii (cm) do obwodu bioder (WHR). Wartość WHR wyższa od 1.0 dla mężczyzn i 0.8 dla kobiet wskazuje na otyłość brzuszną zwiększającą zagrożenie dla zdrowia. Wartość WHR niższa od podanych określa otyłość pośladkowo-udową (mniejsze ryzyko). Wysoki współczynnik BMI i WHR to zwiększone zagrożenie chorobami krążeniowymi (nadciśnienie, choroby serca), schorzeniami dróg żółciowych, cukrzycą nieinsulinozależną oraz niektórymi rodzajami nowotworów. Warto mieć świadomość, że choroby krążeniowe są w Polsce największym zagrożeniem i przyczyną największej liczby zgonów. Przypomnijmy, że szeroko stosowana profilaktyka i leczenie otyłości są związane głównie ze stosowaniem diet ubogokalorycznych (np. 1000 kcal).

Dieta Cambridge jest dietą bardzo nisko energetyczną (~500 kcal dziennie) adresowaną do:
  • osób stosujących inne diety ubogokaloryczne i nie odnotowujących efektów odchudzania (z tego względu dieta Cambridge jest określona w literaturze fachowej jako "dieta ostatniej szansy"),
  • osób z otyłością (współczynnik BMI powyżej 30), dla których otyłość jest zagrożeniem dla zdrowia,
  • osób z nadwagą, które w stosunkowo krótkim czasie muszą stracić zbędne kilogramy np. ze względu na czekającą ich operację lub rehabilitację.
Dieta Cambridge spełnia warunki żywienia kompletnego, a więc dostarcza organizmowi wszystkich niezbędnych składników odżywczych. Ilość posiłków zależy od wzrostu i płci.

Zawiera:
  • białko o wysokie wartości biologicznej,
  • stosunkowo małą, ale niezbędną ilość węglowodanów, zapobiegającą ubytkom elektrolitów i azotu, oraz redukującą ketonemię (kwasicę),
  • śladowe ilości tłuszczu (głównie nienasyconych kwasów tłuszczowych),
  • błonnik,
  • witaminy i substancje mineralne w dawkach zgodnych z dziennym zapotrzebowaniem organizmu.

Dieta Cambridge może stanowić "wyłączne źródło odżywiania", lub może być łączona z konwencjonalnym odżywianiem. Rodzaj diety podyktowany jest stanem zdrowia pacjenta - w określonych przypadkach konieczna jest konsultacja lekarska. Z leczenia wykluczeni są cukrzycy unsulinozależni, dzieci i młodzież w wieku rozwojowym, kobiety w ciąży i matki karmiące, chorzy na porfirię, po zawale mięśnia sercowego, lub udarze mózgu (w ostatnich 3-ch miesiącach) do czasu stosowania leków antykogulacyjnych, po poważnych operacjach (w ostatnich 12 miesiącach). Stosowanie diety ograniczone jest przez: niewydolność nerek i wątroby, alergię na białko, ciężkie schorzenia psychiczne, oraz fenyloketonurię. W niektórych przypadkach dawki leków muszą być korygowane w czasie diety przez lekarza.
Posiłki diety (zupy, napoje) są wielosmakowe, zimne i ciepłe, słone i słodkie, łatwe w przygotowaniu (miesza się z wodą).

Stosowanie diety Cambridge to nie tylko ubytek masy ciała i względy estetyczne (średni ubytek masy ciała tygodniowo - 2.5kg). To także ogólna poprawa stanu zdrowia. Ocena kliniczna przeprowadzona została w Polsce przez Instytut Żywności i Żywienia w Warszawie. Badaniem objęto 20 kobiet, które nie odnotowały efektów odchudzania stosując inne diety. Badania potwierdziły skuteczność, bezpieczeństwo i dobrą tolerancję w czasie kuracji. Oprócz ubytków wagi odnotowano:
  • regulację gospodarki tłuszczowej,
  • obniżenie poziomu cholesterolu frakcji LDL i triglicerydów,
  • obniżenie podwyższonych wartości glukozy,
  • obniżenie podwyższonych wartości ciśnienia tętniczego.

Dietę Cambridge w formie "wyłącznego źródła odżywiania" można stosować zgodnie z zezwoleniem MZiOS przez 3 tygodnie. Zawsze po takiej diecie przechodzimy powoli do włączania posiłków konwencjonalnych, następnie przez określony czas wracamy do żywienia na poziomie 1000kcal dziennie. Dopiero po takiej przerwie i przy dużej nadwadze można zastosowanie diety powtórzyć.